Dertig dagen zat Eduard Disch voor het kantoor van de Immigratie- en Naturalisatiedienst in Den Haag. Hij hield hongerstaking voor onmiddellijk kinderpardon voor alle kinderen die meer dan vijf jaar in Nederland wachten op een verblijfsvergunning. Na dertig dagen moest hij helaas wegens gezondheidsredenen stoppen, maar na een week ging hij verder: deze keer niet staken maar waken. De aandacht voor deze kwetsbare en kostbare kinderen blijft hoognodig. Eduard haalde hier mee landelijk het nieuws.
Zijn handelen is enerzijds heel bijzonder, anderzijds heel herkenbaar. Hij was zo geraakt door de verhalen van deze kinderen, dat hij besloot er iets aan te doen, want stilzitten kon hij niet. Disch bedacht zijn actie nadat hij in het NOS Jeugdjournaal een item had gezien over de 13-jarige Ariana die mogelijk wordt uitgezet naar Oezbekistan. Het greep hem zo aan dat hij diezelfde dag nog in de trein stapte naar Den Haag. “Ik ben hier en ik blijf hier, totdat er recht wordt gedaan aan de kinderen”, vertelde hij aan stadsomroep AT5. “Dit mag je een kind niet aandoen. Kinderen mogen nooit en te nimmer het slachtoffer worden van het handelen van volwassenen.”
Lees hier het interview van Franka Riesmeijer met Eduard Disch, gepubliceerd in Mondig en in NieuwWij.
Dagelijkse blogs op www.kinderpardon.nl
Op de website www.kinderpardon.nl vindt u onder het thema Nieuws het verhaal van zijn hongerstaking en wake in foto’s. Als u op de foto’s klikt, volgt daaronder meer informatie.
Disch komt vertellen over wat hem motiveert. Zijn verhaal van activisme hoort zeker thuis in onze vredeskerk.
U bent van harte welkom op dinsdag 5 november om 20.00 uur in de Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer.
Meer informatie: Zin-Inn (Anny Bolhuis, zininn@dgaalsmeer.nl)
